نانوکامپوزیت های کو پلیمر اتیلن- اکتن و نانو صفحات خاک رس: 1- مروری بر شکل شناسی، تبلور و خواص حرارتی

به سبب بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی مانند پایداری حرارتی، استحکام کششی و ممانعت در برابر نفوذ، نسبت به پلیمر خالص، تمایل زیادی برای استفاده از نانوکامپوزیت های پلیمر و نانوخاک رس وجود دارد. در چند دهه گذشته، کارایی نانوکامپوزیت های تهیه شده برپایه پلی اتیلن و نانوخاک رس در صنایع حمل و نقل، سیم و کابل، بسته بندی مواد غذایی و ساختمان منجر به استفاده گسترده از آنها شده است. البته ماهیت آب دوست نانوصفحات خاک رس، موجب شده تا به منظور واردسازی آن به این کوپلیمر فاقد گروه آب دوست و ایجاد خواص برتر، نیاز به اصلاح نانوخاک رس و استفاده از سازگار کننده وجود داشته باشد. کوپلیمر اتیلن- اکتن به دلیل داشتن شاخه در ساختار خود، نسبت به پلی اتیلن پرچگال از تبلور کمتر و در نتیجه از دمای ذوب پایین تر و فرآیند پذیری بهتری برخوردار است. افزودن نانو صفحات خاک رس به دلیل ایجاد هسته گذاری ناهمگن، تبلور کوپلیمر اتیلن- اکتن را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین، انجام فرآیند مذکور بر پایداری حرارتی و شعله پذیری این کوپلیمر موثر بوده و بسته به نوع شکل ایجاد شده، میزان این تغییرات متفاوت است. در این مقاله، مروری بر مهم ترین پژوهش های انجام شده طی سال های اخیر در مورد نانوکامپوزیت های پلی اتیلن کم چگال خطی خصوصا کوپلیمر اتیلن- اکتن با نانوصفحات خاک رس، صورت گرفته و به بررسی شکل شناسی، روش های مختلف تهیه، خواص حرارتی و تبلور این نانوکامپوزیت ها پرداخته شده است.